Keratokonus ilk defa İngiliz tıp doktoru John Nottingham tarafından 1854 yılında basılan bir yayınında tarif edilmiştir.

1729 – Dudell, bir hastanın konik korneasının sonucunda görüşünde zayıflama olduğunu belirtmiştir.

1748 – Alman Anatomist ve Cerrah olan Burchard Mauchart, bu hastalığı daha detaylı bir şekilde ele alarak, keratokonusa benzeyen bu durumu ‘Staphyloma Diaphanum’ olarak tanımlamıştır.

1854 - İngiliz doktor John Nottingham ’Practical Observation on Conical Cornea’ kitabında titizlikle konik korneanın incelmesi, çıkıntı yapması, ve zayıflaması hakkında birçok bilgi vermiştir.Bu durum, buna benzer diğer ektatik hastalıklardan ilk kez bu dönemde ayrılmıştır.

1859 - İngiliz cerrah Sir William Bowman, durumu genişleterek retinoscope ve retinoskopik reflex kullanımını tanımlamıştır.

Hastalık, şuan ki ismi olan keratokonusu, Johann Horner’ ın yazdığı ^Treatment of Keratoconus^ tezinin başlığından almıştır.

1888 - Eugene Kalt, korneayı yassılaştırıp, astigmatı düşürerek görüşün düzelmesini sağlayacak, keratokonusa özel lens üretmiştir.

• Gözlerde allerji ve kaşınma,
• Aile bireylerinde keratokonus hastalığının bulunması,
• Devamlı değişen ve artan gözlük numarası, özellikle astigmat değerlerinde artma olması,
• Her göz muayenesinde farklı bir gözlük reçete edilmesi,
• Gözlüğe rağmen görme seviyesi 10/10 olmaması,

durumlarında keratokonus hastalığından şüphelenilmeli ve ileri tetkikler yapılmalıdır.

Keratokonus tedavisine başlamadan önce hastalığın ilerleyip ilerlemediği tespit edilmelidir. Eğer hastalıkta ilerleme yok ise hastanın görme bozukluğunu düzeltecek tedaviler uygulanır ve 3 ayda bir kornea haritaları ile takip edilir. Keratokonus ilerliyor ise 2 aşamalı tedavi uygulanır.

• 1. Aşama : Hastalığın ilerlemesini durdurulur. Tek yöntemi vardır, korneal çapraz bağlama tedavisi.
• 2. Aşama : Hastanın görme bozukluğunu düzeltilir.